Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΣ - ΑΠΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΦ. ΓΑΛΛΟ

 Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Από το Γιάννη Στεφ. Γάλλο




   Στις 14 Σεπτεμβρίου 1948 οι αντάρτες του Μπαντέκου πολιόρκησαν και χτύπησαν την Αγιά. Μαθητής Γυμνασίου, εκείνη την εποχή, έμεινα σε ένα σπίτι της θειας μου Πηνελόπης, αδελφής του πατέρα μου, απέναντι από το σπίτι του Μιχόπουλου. Το σπίτι ήταν μέσα στη μικρή ζώνη που υπεράσπιζε ο στρατός, πολύ κοντά σε ένα φυλάκιο που δεχόταν συνεχή επίθεση.
   Έζησα μαζί με άλλους τη φρίκη της φονικής μάχης κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας και το πρωί μας μετέφεραν σε άλλο σπίτι κοντά στο αστυνομικό τμήμα. Το πρωί ήρθαν τα αεροπλάνα και άλλα πυροβολούσαν τους αντάρτες και άλλα έριχναν πολεμοφόδια για εφοδιασμό του στρατού. Την Αγιά υπερασπιζόταν το 26  Ελαφρό Τάγμα Πεζικού με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Πιπιλιαγκόπουλο που είχε οργανώσει το σώμα πρόσκοπων της Αγιάς - δυο ομάδες αν θυμάμαι καλά. Μαζί με τον ξάδελφό μου Δανίλη Κλεάνθη Γάλλο ήμασταν στην πρώτη ομάδα και κατά την διάρκεια αυτής της ημέρας, ίσως οι μόνοι πρόσκοποι που ήμασταν κοντά στην έδρα του τάγματος. Ο Πιπιλιαγκόπουλος, όπως μάθαμε αργότερα φώναζε: «πού είναι οι πρόσκοποι να βοηθήσουν».
   Μετά από λίγο βρήκαν εμένα και το Δανιήλ, μας έβαλαν σε ένα τζιπ με ένα στρατιώτη οδηγό και μας είπαν να πάμε στον Άγιο Αντώνιο που έπεσαν αλεξίπτωτα με πολεμοφόδια για να τα μαζέψουμε. Δέον να σημειωθεί ότι η περιοχή του Αγίου Αντωνίου ήταν έξω από τη ζώνη του στρατού και ότι οι αντάρτες ήταν ακόμα ολόγυρα από την Αγιά και οι πυροβολισμοί συνεχιζόταν. Πιο κάτω από την εκκλησία βρήκαμε ένα η δυο, αν θυμάμαι καλά, κασόνια, τα βάλαμε στο τζιπ και γυρίσαμε στο σπίτι του Πετράκη που ήταν το τάγμα.
Εποχή του '60 στην πλατεία κάτω από το κυπαρίσσι, ο Στέφανος Παπαστέφανος στη μέση της φωτογραφίας.

Με το μαύρο σακκάκι και την γραβάτα ο Βασίλης Κορδίλας στην πλατεία του χωριού.
........................................................................................
   Μετά από χρόνια σε ένα καφενείο στην Αθανάτη ο Στέφανος Παπαστέφανος ή Πίπας είπε στον καθηγητή Βασίλη Κορδίλα: «Να πεις στο Γιάννη και στο Δανίλη ότι, το ότι ζουν σήμερα το χρωστούν σε μένα. Τη μέρα της μάχης της Αγιάς που με ένα τζιπ μάζεψαν πολεμοφόδια, εγώ και ένας σύντροφος με ένα μυδράλιο ήμασταν ακριβώς απέναντι από τον Άγιο Αντώνιο και τους παρακολουθούσαμε, ο σύντροφος μου ήταν έτοιμος να τους πυροβολήσει, εγώ τους γνώρισα και του είπα: "μην πυροβολείς είναι δυο μικρά παιδιά από το χωριό μου". Αυτός ευτυχώς με άκουσε».
Ο Στέφανος Παπαστέφανος ή Πίπας.
................................................................................................
   Είχα την ευκαιρία μετά από καιρό να ευχαριστήσω τον Στέφανο, όταν ο Βασίλης μου είπε τα λεγόμενά του, και τώρα θυμήθηκα την παραπάνω ιστορία, που καλό είναι να την γνωρίζουν όλοι οι συγχωριανοί μας.




Αριστερά ο Δανιήλ Κλεάν. Γάλλος και δεξιά ο Γιάννης Γάλλος του Στεφ. που συμπλήρωσε και τα ονόματα της φωτογραφίας εποχή του '60.
.....................................................................................................................

   Κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης σκοτώθηκε ο τότε πρόεδρος του χωριού μας Αλέξης Οικονόμου και άλλοι χωριανοί μας.
  Θυμάμαι, επίσης, ότι πάνω από εκατό (100) νεκροί στρατιώτες ήταν μέσα στο Ναό του Αγίου Γεωργίου.


Γιάννης Στεφ. Γάλλος.


Από τον Άγιο Νικόλαο Κρήτης .

Ν. Τ. : Τι περισσότερο θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του από το να σώσει δυο παιδιά;
  Αυτή η σελίδα είναι αφιερωμένη στον τίμιο άνθρωπο που είχε πάντα το "κεφάλι ψηλά" Στέφανο Παπαστέφανο. Οτιδήποτε στοιχείο αφορά τον ίδιο θα μπει σ' αυτή τη σελίδα.

ΤΣΙΜΠΙΔΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 5-3-2005 ΣΕΛ 498-511 εκεί, στο σπίτι του Βασίλη  βρισκόταν και η σύζυγος του Στέφανου, Ελένη Γκαλιάκη του Νικολάου.
Παπαστεφάνου Στέφανος ή Πίπας

   Ελένη: Εδώ (στο χωριό, την εποχή του εμφυλίου) ο Στέφανος ερχόταν τακτικά, και μια μέρα ήταν εδώ (Μελίβοια) με τον Γιώργο Καλαθά. Έκανε προς τα κάτω ο Γιώργος, και ο Στέφανος πήγε προς το Δμότσιο. Εκεί ήταν ο Παντελής Σφυρής με τον Βαγγέλη Κρανιώτη. Τον φώναξαν άλτ και τους έριξε κάτω και τους ξέφυγε, χάνοντας την μια αρβύλα και χαμός στο χωριό που δεν μπόρεσαν να πιάσουν τον καπετάν Πίπα. Όταν τον έπιασαν, πριν φτάσει στο χωριό μαθεύτηκε ότι έρχεται ο καπετάν Πίπας, τον έπιασαν και έβγαινε όλος ο κόσμος στις αυλές για να δουν τον καπετάν Πίπα. Παραδόθηκε κάτω στις γαλιάγρες. Βγήκαμε έξω εκεί κάτω στου Γκαλιάκη που ήμασταν, όπως όταν βγαιν' να δουν την νύφ’ που περνάει απ' το δρόμο. Τι καπετάνιος; Θεόνηστκος, δεν μπορούσε να περπατήσ’. Τότε που έπιασαν την Ειρήνη Σφυρή επειδή υποστήριξε ότι πρέπει να την αφήσ’ν ελεύθερη, θέλησαν μερικοί να τον εκτελέσουν.
Βασίλης Τσιμπίδας:  Ήρθε εδώ ο Στέφανος (στο χωριό, την εποχή του εμφυλίου) και ένας (αντάρτης) από Θεσσαλονίκη και μου λέει ο Στέφανος: "Σήκω να φύγεις και να πας στην Αγιά, εδώ εμείς δεν φτιάχνουμε προκοπή κι εγώ αν ήμουν όπως εσύ θα είχα φύγει, εμείς έχουμε οικογενειακό, ήμαστε όλη η οικογένεια έτσι γραμμένοι (αριστεροί), φύγε εσύ". Αλλά και ο Θεσσαλονικιός, αυτό το ίδιο είπε, να φύγω. Τους φιλέψαμε κιόλας. Ξύλο δεν έφαγα από κανένα. "Φεύγα, μου λέει, κι άμα θες να σι πάω εγώ μέχρι πέρα". Εγώ όμως δεν έφευγα και με επιστράτευσαν.
Τσιμπίδας Βασίλης
Ν.Τ. Ο Στέφανος Παπαστέφανος πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών. Όλους αυτούς που πολέμησαν τους Γερμανούς οι τότε κυβερνήσεις τους θεωρούσαν αριστερούς και έφαγαν πολύ ξύλο, όπως ο Βασίλης Γαγάτσιος, Μήτσιος Τσιντσιράκος του Βασιλείου και πολλοί άλλοι, που έπαιρναν τα βουνά για να σωθούν και σιγά σιγά ξεκίνησε το αντάρτικο και  ο εμφύλιος. Ο Στέφανος σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου βρισκόταν κοντά στο χωριό όπου φύλαγε τους γονείς του. Δεν πείραξε κανέναν χωριανό, ίσα ίσα που βοήθησε αρκετούς. Σωστός και τίμιος μέχρι το τέλος της ζωής του. 

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011