Ο ΠΑΡΑΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΡΛΑ, ΓΑΜΠΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ- ΚΑΛΑΘΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Γεώργιος Καλαθάς

Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του Γιώργου Ευθυμιάδη: Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Ο Σούρλας θα κατέστρεφε το χωριό που το αποκαλούσε Διοίκηση της Μόσχας, Διοίκηση των Ανταρτών

Καλαθάς Γιώργος 18-07-1995

   Τώρα κοντά, το 1955-1956 πήγαμε στο χωριό Νίκαια, βγάζαμε φακές και μετά θερίζαμε. Ήταν κουμπίνες τότε κι εμείς θερίζαμε αυτά που ήταν πεσιά και δεν τα έπαιρνε η κομπίνα. Μεροκάματο ήμασταν και παίρναμε 30 οκάδες σιτάρι την ημέρα. Ο Αποστόλης Φαναράκης μας πήγε στο Μπακράτσι (Ζάπειο) σ' ένα καφενείο.  Αυτός γνώριζε τον δεύτερο καπετάνιο μετά τον Σούρλα που ήταν και τραυματισμένος, Βασίλης Κουκούλιας λέγονταν.

   Πήγαμε στο καφενείο, ήρθε μας είδε ο Βασίλης και μας πήγε στα χωράφια, ουδεκεί ήταν τα χωράφια. Πήγε στο σπίτι του και μας έφερε φαΐ, ψωμί αρκετό, φάγαμε καλά. Απ' το πρωί μέχρι το βράδυ βασίλεμα ηλίου δουλεύαμε. Ήρθε το βράδυ και μας λέει να πάμε στο σπίτι του να φάμε. Μόλις πήγαμε στο καφενείο και γνωριστήκαμε με τον καφετζή:

-       Από που είστε βρε παιδιά; μας είπε ο καφετζής.

-       Από Αθανάτη, του απαντήσαμε.

-       Πρέπει να είστε αριστεροί, μας είπε. Πραγματικά με τον εμφύλιο ήταν εδώ όλο αντάρτες.

-       Ναι, είμαστε, λέμε. Πραγματικά ήμασταν. Ήμασταν: ο Μπάτσικας Γιάννης, Ψαρής Γιάννης, Μπάτσικας Αντώνης, Παπαστέφανος Στέφανος, Μπαντάνης Νίκος και άλλοι.

-       Σε αυτόν τον Σούρλα πήγατε; Βρε ούτε σπιρί στάρ’ δεν θα σας δώσει, αυτός ήταν καπετάν Σούρλας, χαζοί ήσαστε; και παίρνουμε ένα φόβο γιατί τα πράγματα ήταν φρέσκα, φοβούμασταν.

   Πάμε το βράδυ στο σπίτι για να φάμε, είχε δυο σπίτια εξαιρετικά, καινούρια. Σπίτια δεν είχαν με πέτρες αλλά είχαν με τούβλο –πλυθιά από χώμα. Είχε δυο κορίτσια. Φάγαμε καλά και μας λέει.

-       Παιδιά δεν θα φύγετε κανένας. Εμείς είχαμε και τα παλιοτσιόλα, κουβέρτες κατσιούλια για να κοιμόμαστε έξω - θα ’ρθείτε στο άλλο σπίτι που έχουν στρωμένα τα κορίτσια, για να κοιμηθείτε,  μας είπε. Μόλις μας είπε έτσι, εμείς, με τίποτα δεν δεχόμασταν.

-        Βρε θα σας φάνε τα κουνούπια…. τελικά φύγαμε.

Το πρωί πάλι, ήρθε, πήγαμε στα χωράφια και το βράδυ μας κάλεσε στο σπίτι του και μας είπε:

-       Τώρα παιδιά δεν θα φύγετε κανένας, θα καθίστε εδώ. Δεν μας ρώτησε από που ήμαστε.

-       Δεν μ' ενδιαφέρει ούτε από πού ήσαστε, ούτε τι ήσασταν ή αριστεροί ή δεξιοί, σήμερα τέλειωσε αυτή η δουλειά και πρέπει να ήμαστε όλοι αγαπημένοι… φέρονταν καλά.

-       Σήμερα πρέπει να ’μαστε όλοι αγαπημένοι, να τα αφήσουμε εκείνα, ένας δεξιός άλλος αριστερός, γιατί εκείνα μας έκαναν να καταστραφεί η Ελλάδα.

-        Από πού είστε;

-        Από Αθανάτη, απαντούμε.

-       Όλοι από Αθανάτη;

-       Ναι.

-       Άρα ήμαστε πατριώτες, και γω σχεδόν από την Αθανάτη είμαι. Η γυναίκα μου ήταν του Νικολού Τσιάρα κορίτσι, από την Αθανάτη.

 Ένας Νίκος Τσιάρας ήταν χωροφύλακας στο Σουλέτσι και παντρεύτηκε και πήρε γυναίκα από κει. Του Πλατσά Παναγιώτη (Σαλαμπάλα) το κορίτσι είναι αυτού παντρεμένη. Και παντρεύτηκε ο Βασίλης και πήρε το κορίτσι του Νίκου Τσιάρα και πέθανε. Είχε ένα κορίτσι από κείνη και το ’λεγαν Βάγια, που ήταν τότε 18 χρονών περίπου. Με τους Τσιαραίους είμαι συγγενής, ο πατέρας μου με τον Νικολό τον Τσιάρα ήταν πρώτα ξαδέρφια.

-       Τι; γίναμε και σόι;.

-       Σας είπε στο καφενείο ο καφεπώλης ότι εγώ ήμουν Σούρλας.. κατάλαβε... ήταν έξυπνος…. Λοιπόν, παιδιά, δεν μ' ενδιαφέρει τι ήσασταν εσείς, εγώ ήμουν Σούρλας, ήμουν κοντά στον καπετάνιο τον Σούρλα, παρακαπετάνιος, αλλά είπαμε να τα αφήσουμε αυτά. Θα σας πω για το χωριό σας: Το 1946 πήραμε απόφαση με το Σούρλα, επειδή μάθαμε ότι στην Αθανάτη είναι όλοι από τα καμποχώρια, ήταν εκεί; ναι ή όχι, "ήταν πάρα πολλοί είπαμε εμείς" και πήραμε την απόφαση να’ ρθουμε στο χωριό σας να το κάψουμε, να χτυπήσουμε, να σκοτώσουμε αριστεροί   και ξεκινήσαμε  απ' το χωριό μου. Ολόκληρος λόχος ΜΑΥδες, εγώ καβάλα και ο Σούρλας καβάλα και οι άλλοι οπλισμένοι και  πεζοί. Φτάνουμε το βράδυ στην Αγιά, σουροπόνοντας. Μας είπε ο Σούρλας να πάμε έξω από την Αθανάτη και να περιμένουμε εκεί χωρίς να μπούμε μέσα ώσπου να έρθει αυτός. "Θα αντικρίσετε την Αθανάτη και δεν θα μπείτε μέσα μέχρι που να έρθω εγώ, θα κάνουμε το σχέδιο πως θα περικυκλώσουμε όλη την Αθανάτη", είπε ο Σούρλας. Σωστά όλα αυτά που σας λέω, ήταν καταδιωκόμενος ο κόσμος.  Εν τω μεταξύ είχαν βγει ορισμένοι αντάρτες στον Κίσαβο και πολεμούσαν. Ένας Χρυσόστομος από το Μακρυχώρι, ένας Περονόσπορος, είχαν βγει κάμποσοι. Φθάσαμε στα Κοκκινόια.

 Δεν προλάβαμαι να φτάσουμε εκεί και ήρθαν δυο τρεις δεξιοί από το χωριό σας. Τηλεφώνησαν από την Αγιά στην κοινότητα, γιατί ο Σούρλας πήγε στην αστυνομία και είπε το διοικητή ότι απόψε θα πάμε στην Αθανάτη. Ο διοικητής δεν ήθελε να γίνουν ζημιές και καταστροφές, σκοτωμοί και λοιπά, τηλεφώνησε φαίνεται τους δεξιούς στο χωριό σας για να λάβουν τα μέτρα.   

-       Δεν σας τους λέω παιδιά γιατί τα πράγματα είναι φρέσκα. Δεν μας τους είπε γιατί και αυτός φοβούνταν. Είναι ακόμα εξαγριωμένα και θα λέτε: "Αυτά κάνατε οι Δεξιοί;»  Ονόματα δεν μας είπε. Πήγαν αυτοί οι δεξιοί και τους συνάντησαν στη Βρυσουπτιά, στο νερό και μετά πήγαν στα ισιώματα.

-       Μας λένε: "Παιδιά δεν θα ρθείτε στο χωριό μας, αν θα ρθείτε και κάψετε και σκοτώσετε, θα σκοτώσουν εμάς ύστερα, παιδιά δεν θα ρθείτε." Εμείς δεν ακούγαμε τίποτα, εμείς περιμέναμε να ’ρθει ο Σούρλας. Ο Σούρλας ήταν ακόμα χειρότερος από μας, δεν άκουγε τίποτα. Αλλά ήσασταν τυχεροί όλοι οι Αθανατιώτες, γιατί εκείνη την ώρα που ήταν ο Σούρλας στην αστυνομία Αγιάς, έγινε μάχη στα Τέμπη, αντάρτες με χωροφυλακή. Πήγαν λίγοι αντάρτες και βάρεσαν την αστυνομία στα Τέμπη και ζήτηξαν βοήθεια κι έστειλε κάποιον με ένα άλογο και έφερε το σημείωμα σε μένα. Και φεύγουμε, πήγαμε στην Αγιά, ανεβήκαμε σε κάρα και πήγαμε στα Τέμπη. Έτσι γλίτωσε το χωριό σας, θα κάναμε μεγάλη θραύση, θα σκοτώναμε πολύ κόσμο. Από σπίτια, όχι αυτά που  έκαψαν οι Γερμανοί αλλά θα το καίγαμε όλο το χωριό, γιατί μας έλεγαν ότι είναι η διοίκηση της Μόσχας εκεί, η διοίκηση των ανταρτών, αλλά είχατε τύχη μεγάλη.

   Καλαθάς: Να, έτσι  βγήκε το δεύτερο αντάρτικο, το έβγαλαν αυτοί.

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ BLOG melivoia. Έχει: ΙΣΤΟΡΙΕΣ , ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ και  ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.

ΣΤΕΙΛΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓIΑ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ BLOG melivoia και melivoia1. Από το υλικό που υπάρχει περάστηκε, μέχρι τώρα στο blog, το 1%. Κάθε φωτογραφία θα περαστεί εκεί που πρέπει. Χρειαζόμαστε φωτογραφίες όλων αυτών που σκοτώθηκαν στους πολέμους, αυτών που πήγαν στην Αμερική παλαιά, αυτών που βρίσκονται σήμερα σε διάφορα μέρη του κόσμου και έχουν καταγωγή από Μελίβοια, φωτό από διάφορες εκδηλώσεις, βίντεο διάφορα. ΣΤΟ e-mail nikostsintsirakos@yahoo.gr